Wednesday, March 30, 2011

Dunia Perfileman Dan Kebanggaan Menjadi Artis

setelah lama tidak mengupadate blog ini kerana busy dengan kerjaya tersendiri akhirnya dapat jugak aku peluang untuk mengupdate blog ini. thanks kepada seorang follower blog aku ni yang tak sabar nak suruh aku update blog. tak sangka aku. blog yang seburuk macam ni pon ada orang minat. haha. thanks la awak. haha. :p . aku sekarang ni entah la. busy semacam je. photoshoot sana la photoshoot sini la. sampai busy nak update story kat sini. cerita ni aku nak tulis lama dah. tapi maklum la. im busy with shoot. haha. berlagak pulak aku ni. tapi lepas ni aku nak memperlekehkan orang yang belagak dengan shooting shooting ni. termasuk dengan diri aku? ouh maybe. haha. sebenarnya bukan aku nak perlekehkan mereka yang bergelar artis ni. tak kisah la penyanyi ke pelakon ke ape ke. cuma aku nak menyedarkan 5 6 orang kenalan@kawan aku yang sudah bergelar artis. tak kesah la kau pelakon tambahan ke pelakon utama ke pelakon cuci tandas ke. aku tak kesah. tapi aku tetap respect dengan kau. yang aku pelik kat sini kenapa ramai sangat orang berlumba lumba ingin menjadi seorang yang popular? apa bestnya popular? maybe la aku rasa dorang ni nak kawan yang ramai nak orang ramai kenal dorang. nak gadis gadis yang cantik minat dorang atau lelaki lelaki yang handsome minat dengan dorang. KEBARANGKALIAN LA. jangan marah aku. malaysia negara yang bebas untuk bersuara bukan? tu pandangan aku la. aku hairan la, baru dapat pegi shoot siket ok dah heboh satu malaysia yang dia ni artis. pastu mula nak berlagak, nak sombong dengan kawan dan lupa diri. ada la 5 6 orang kawan aku yang mula berjinak dengan dunia artis ni mula nak naik kepala. mula nak tunjuk berlagak. sampai satu hari aku tegur dekat facebook pon langsung tak di layan. itu aku tak kesah la. ada yang aku jumpa kat luar bila ditegur sampai tak kenal kawan. nak lepak dengan artis je. ni yang aku rasa macam tak kene ni. come on la babe. aku pon ramai la artis yang aku kenal. tapi dorang chill je. dorang dah popular ape suma menang anugerah itu ini tapi still boleh layan orang biasa macam aku ni dengan selamba ayam je. boleh je dorang lepak makan steamboot kat tepi sogo malam minggu boleh je lepak kat warung burok tepi jalan. sedangkan dorang artis popular dari korang yang aku kenal. ni baru la jadi extra artis dah nak berlagak. orang tegur tak dilayan. ingat la. artis korang tu tak kemana pon. kat sekitar rumah aku je pun. jangan nak bangga sangat. jangan la nak pandang rendah dekat orang lain. nak cakap dia ni bukan artis dia bukan pelakon kita jangan kawan la. kau tau ke kalau dia dapat offer belakon tapi dia tolak? bukan aku nak cakap aku baik ke ape. yarh. im know. nobody perfect in the world. me too. tapi aku ada la dapat 2 3 offer untuk belakon dan 2 3 offer untuk jadi model. tapi aku tolak suma tu. tak pernah pon aku nak berlagak satu blok C ni "woiiii aku nak jadi pelakon". sorry la kalau ada yang terasa. cuma aku mintak la korang sedarkan diri tu. bukan aku jelous korang dikenali ramai. cuma aku nak korang jadi macam artis yang dah hidup dulu sebelum korang yang dah menang award macam2 tapi dia tak lupa daratan. please ok. perlu ke kau bangga dengan dunia artis kau? maybe kau kata perlu sebab dapat perhatian dari orang ramai. 2 3 hari yang lepas aku tengok teater musikal lat kampung boy. cerita dia pasal pelukis kampung boy iaitu lat. aku teringat satu babak tu dimana dia dah popular satu dunia kenal dia. tetapi hidup dia tak bahagia mana pun tapi sebaliknya dia penuh dengan kekusutan. akhirnya baru dia sedar yang populariti bukan kebahagiaan hidup. dia balik kekampung dan mulakan kehidupan baru dia. sesuai la untuk rakan2 yang aku maksudkan dengan dunia artis ni pergi tengok teater tu. memang best. aku mintak korang berubah la. jangan lupa daratan. jangan la nak berlagak dengan orang yang bukan bergelar artis. kau pon mati kekubur juga. mati pon dengan kain kafan tak de kau mati pakai kain sutera china. sedarla ok. aku mintak maaf kalau ada yang terasa. cuma niat aku satu je la. untuk menyedarkan korang yang pernah menjadi rakan aku dan sekarang mula melupakan rakan sendiri. kawan kawan korang yang lain menanti korang untuk melepak bersama. jangan perlekehkan kawan2 korang yang lain. :)


the moral of the story : jangan la kita memandang rendah kat seseorang tu kerana mungkin dia mempunyai bakat yang lebih hebat dari kita. ingat la orang yang menaikkan kita ketika kita di bawah. :)

Thursday, March 10, 2011

Sekolah Dan Asrama Teknik Juasseh? RINDU

Disaat aku membaringkan diri melayan kepenatan yang melanda, tiba tiba teringat aku sebuah kehidupan semasa aku berada di OVERSEAS selama dua tahun *katanya la. hahaha. ala, macam cerita ghost sister limah go back home. 2 tahun teman berbanting tulang dekat overseas tu. hehe. dah stop. jangan nak kemengarutan. entah la douh. tiba tiba aku teringat akan asrama yang indah dan ceria serta sekolah yang cantik dan bersih tu. hehe. macam mane entah tiba tiba aku teringat nyanyi lagu sekolah teknik juasseh. rindu ouh nak pergi sekolah balik. setiap hari isnin je muka aku la yang akan naik atas pentas waktu esembley. ari isnin je muka aku ari isnin je muka aku. muka aku je ari isnin. haha. buat ape lagi kat ats pentas tu. baca doa la douh. haha. kononnya saya ni seorang yang baik la kan. padahal kat luar hahaha.. jahatnya bertanduk tanduk. aku rasa macam nak ulang balik zaman persekolahan tu. aku rasa macam nak ulang balik hari isnin. nyanyi lagu negaraku nyanyi lagu kebesaran negeri 9 nyanyi lagu sekolah baca ikrar pastu turn aku baca doa. haha. aku rindu masa puan nor ashikin bt mad shazeli memberi ucapan. hahaha. agak blur kadang2 pengetua aku tu bagi ucapan. tapi memang sangat lawak dia tuh. haha. paling aku rindu sekali ialah waktu MPAV aku dikenali sebagai mata pelajaran aliran vokasional. hahaha. waktu ni la time to sleep(tts). haha. waktu ini la yang di tunggu tunggu oleh pelajar sekolah menengah teknik juasseh. hahaha. suma masuk bengkel masing masing dan boleh tidur. hahaha. bestnya la waktu tu. dapat melelehkan air liyur basi yang disimpan dari asrama. haha. kan best kalau dapat ulang balik suma tu.








 aku teringat pasal gambar ni.ni la waktu paling mengelaba dalam hidup aku. haha. last minute aku dipanggil oleh cikgu untuk membaca perutusan surat 1 malaysia kepada perdana menteri. perghhh!! cuak douh. aku kat belakang pentas tu dah macam ayam berak marker pen dah. tak main la kapur. sekarang dah moden. haha. gila la. aku ingat la waktu ni aku tengah dok membelek nak beli buku untuk ulangkaji *wahh! ulang kaji ker? haha. tiba tiba cikgu shahrizal panggil aku.


cikgu shahrizal : afiq afiq. awak kene tolong saya
afiq: tolong ape cikgu?
cikgu shahrizal : awak baca surat perutusan 1malaysia kepada pm jap lagi boleh.
afiq : *dengan nada terkejut. arghhh! saya ke cikgu? depan menteri tu?
cikgu shahrizal : ye la. kamu la, sape lagi. saya salah sebut nama awak ke tadi?
afiq : err. takkk.. erm.... ok la cikgu.
cikgu shahrizal : ok. bagus. ikut cikgu pegi belakang dewan amek text.

perghhhh. aku pun pergi belakang tu. dapat text ingatkan sehelai je. sekali 3 helai kertas depan belakang penuh dengan tulisan. pergghh! memang mengelupur gila la aku. berpeluh peluh aku kat pentas tu. haha. tapi akhirnya suma selesai dengan baik. malah aku dapat pujian dan di temu bual oleh reporter berita harian dan kosmo. hehe. best best. tamat cerita pasal tu.

tiba tiba aku teringat cerita pasal asrama. haha. aku rindu gila vavi + kura kura kat asrama tu. haha. banyak gila kenangan kat sana ouh. macam macam ragam manusia dapat dilihat disana. haha. tau la aku ketua asrama. aku boleh buat asrama tu macam pakcik halim punya je asrama tu. tak boleh bawak handphone aku bawak. cikgu pun relaks je. tak kesah je kan. haha. best kud. masa form 4 tak best la. tapi masa form 5 memang best gila. senior babe. sape nak lawan. haha. aku teringat masa denda budak form 4. suruh dorang bangun solat subuh jemaah la. gotong royong la. haha. paling best time prep. haha. sape yang bising akan dikenakan denda jalan itik baca ikrar dekat asrama puteri. haha. ini semua ketua asrama punya kerja. haha. ada la sekali dua rumble budak kan. haha. nak merasa je macam mana rumble budak. haha. macam macam perkataan ouh aku belajar kat asrama tu. ricki line, rumble, poghot. haha. malam malam je bila lapar mengelupor cari maggie. haha. best kud. haha. siket siket form 4 yang kene siket siket form 4 yang kene. form 5 baik kud suma. haha. best best buli budak form 4 masa tu. hahaa. main keja keja dengan warden pon best jugak. haha. 


ape pon paling best sekali waktu sport. masa hari sukan sekolah best gila. haha. segala acara long distance aku sapu emas. bengang je si sehfi nazwan bin mat seh tu dengan aku. haha. merentas desa pon aku sapu emas sekali. best gila kud. kenangan yang paling best la kononnya. haha. tapi ada lagi best. masa aku pergi lawan bola daerah. perghh! best la siot. aku menjadi penjaring terbanyak untuk sekolah aku. haha. tapi sayanggggggg, kita orang kalah kat final. tapi tak pe la. dapat nombor dua pun jadi la. tak kesah. janji pegi final kud. haha. aku teringat waktu separuh akhir. lawan sek men tuanku besar burhanuddin. menang 1-0 je. haha. aku teringat masa aku score tu tengok cikgu sarawak melompat lompat seronok dia. haha. aku tak payah cakap la. macam monyet dapat rose kud. haha. bestbest. tapi tu suma tinggal kenangan je. kalau dapat ulang lagi kan best. :)




memang betol ouh orang kata. zaman sekolah merupakan zaman yang paling best sekali. tambah tambah lagi kalau duduk asrama. lagi best. haha. rindu asrama, rindu sekolah, rindu pergi terengganu, rindu nak tidor time mpav. hehe. :)